آتش

شور و شیداگرد می ماند

وز نفس مانند باران است

از عطوفت می شود دریا

وز نهایت عشق باران است

آتش اینجا گرم

خوابگاه مردمان ساده ما است

جان پناه سایه های  باستان رفته

آشنای راد مردان  شبان رفته

آتش اینجا نقطه پرواز موهوم است